Hij wilde vroeger politieman worden, maar zijn carrière verloopt toch íetsje anders. Spijt heeft hij er niet van, want als Voorman Garagewerkplaats van de gemeente Súdwest-Fryslân geniet Eelke de Jong van iedere werkdag. “Ik ga nooit met een slecht zin naar huis,” vertelt hij.
Met nog maar 27 levensjaren onder zijn riem is Eelke allesbehalve een beginner. Hoewel hij pas een jaar als Voorman van de garagewerkplaats werkt voor de gemeente Súdwest-Fryslân, heeft Eelke al aan een aantal functies en organisaties gesnuffeld. Zijn carrièreverhaal begon al op het VMBO. Eelke: “Ik heb eigenlijk van het begin af aan niet geweten wat ik wilde worden. Heel vroeger, toen ik 4 jaar was, wilde ik politieman worden. Ik dacht dat ik het geld mocht houden wat ik aan boetes zou uitdelen,” gniffelt Eelke. “Maar op het VMBO moet je toch een serieuze keuze maken, en dat is lastig als je nog zo jong bent.”
Eelke koos voor de richting Metaal & Elektro, dat sprak hem het meeste aan. Eelke: “Maar nog een jaar later moet je echt gaan nadenken over je vervolgstudie. Een goede vriend koos voor een opleiding tot vrachtwagenmonteur. Ik ging af op mijn intuïtie, en ging met hem mee.”
Moeder weet het best
Na zijn studie kon Eelke aan de slag als vrachtwagenmonteur. Eelke: “7 jaar lang heb ik hier gewerkt, maar vooral ook veel geleerd. Ik was nog wel heel erg jong, en laten we eerlijk zijn: 7 jaar is dan best wel lang. Daarom kreeg ik ook op een gegeven moment het gevoel dat ik eens een kijkje in een andere keuken wilde nemen.”
Eelke kreeg een functie aangeboden in een ander bedrijf, maar na een half jaar kwam hij erachter dat het echt niet bij hem paste. Maar, op een dag kwam hij bij de gemeentelijke werkplaats langs voor een klus. Eelke: “Op dat moment stonden er twee monteurs bij de gemeente op het punt met minder te gaan werken. Het zat er dus aan te komen dat er een positie vrij kwam. Na mijn klus vroegen ze dan ook of dat niet wat voor mij was. Of ik ook een rondleiding wilde. Je weet hoe dat gaat: daar heb je dan geen tijd voor. Maar ik wilde graag een nieuwe stap maken in mijn carrière, dus ik maakte tijd.”
Van het een kwam het ander: Eelke startte bij de gemeente als monteur in de werkplaats. En dat was, na ruim 7 jaar gewerkt te hebben bij commerciële bedrijven, best wel even wennen. Eelke: “Het is best wel anders. Maar ik weet nog dat mijn ouders zeiden: ‘Hier moet je niet over twijfelen. Bij de gemeente zit je absoluut goed.’ Dat heb ik geweten, want ze hadden helemaal gelijk. De werktijden zijn fijn, de werk-privébalans is goed en er is ruimte voor eigen inbreng en ambitie.”
Ambitie loont
Na 3 jaar als monteur in de werkplaats gewerkt te hebben kwam er een kans op zijn pad: een vacature voor Voorman van de werkplaats. Eelke solliciteerde intern én kreeg de functie. Een mooi bewijs van wat je kunt bereiken met ambitie. “Mijn dagen bestaan uit het maken van werkroosters, de jongens aansturen, het magazijn overzien en de contacten met leveranciers en klanten. Ik mag zelfstandig processen vernieuwen en krijg hiervoor alle vertrouwen en vrijheid van mijn leidinggevende. Ik vind het geweldig,” vertelt Eelke met een glimlach.
Maar Eelke is nog lang niet uitontwikkeld. Eelke: “Ik heb net een studie Technisch Leidinggeven mogen starten. Een mooi voorbeeld van hoeveel aandacht de gemeente Súdwest-Fryslân besteed aan de ontwikkeling van haar personeel. Maar niet alleen met het trainings- en cursusaanbod kun je hier groeien.”
Eelke doelt op het feit dat de Gemeente Súdwest-Fryslân als een van de weinigen bijna nooit werk uitbesteed. “Ze zorgen ervoor dat eigen personeel over veel kennis beschikt, zodat we volledig zelfstandig dienstbaar kunnen zijn. Dat zorgt ook voor kennisdeling onder de collega’s. Je leert hier ontzettend veel van elkaar.”
Technische studies aantrekkelijker maken
Eelke ziet graag meer technisch, praktijkgeschoolde krachten richting de gemeente komen. Maar het is geen geheim dat er in Nederland een groot tekort ontstaat aan praktijkopgeleide mensen in de techniek. Een lastig probleem, want zonder deze specialisten wordt het lastig om broodnodige projecten en innovaties te kunnen behappen. Eelke denkt dat hiervoor een rol in de huiskamer ligt. “Je hoort tegenwoordig veel dat ouders hun kinderen het liefste op zo’n hoog mogelijk niveau onderwijs willen geven. Met hoger onderwijs is niets mis, maar past dat wel bij het kind? Wil het kind dat wel?”
“Het wordt er soms doorheen gedrukt, met als gevolg dat de ‘lage opleidingen’ een negatief stigma krijgen. Het is niet ‘laagopgeleid’. Het is praktijk-opgeleid en zeker niet minder dan ‘hoogopgeleid’. Die polarisatie moet eruit, want alleen dan kunnen we samen met respect voor elkaars expertise ons land, en onze gemeente, vooruit helpen.”
Zelf heeft Eelke daar in zijn leer- en loopbaan gelukkig weinig druk in ervaren. Eelke: “Ik ben blij dat mijn leven zo gelopen is. Ik zit nu op een plek waar ik iedere dag met een glimlach binnenloop én met een glimlach weer wegga. Iedere dag hier is een goede dag, ik ga nooit met een slecht zin naar huis. Het heeft zo moeten zijn,” besluit Eelke trots.