Het werk van een brugwachter is een beetje zoals dat van een dirigent. Verantwoordelijk, sturend maar ook aandacht voor het individu. Hans Veldhuizen, al 24 jaar brugwachter op de Lemmerbrug in Sneek, kan dit als geen ander beamen. “Het is mijn verantwoordelijkheid om het verkeer over weg en water in goede banen te leiden én contact te houden met de burger,” vertelt Hans trots.
“1 april 1999 vergeet ik nooit weer,” begint Hans. Dat was de dag dat Hans zijn eerste dienst als brugwachter van de Lemmerbrug startte. Dat hij ooit brugwachter zou worden, had Hans vooraf nog nooit gedacht. “Ik heb 25 jaar in de metaalsector gewerkt als lasser, maar ik kreeg een ongeluk met een brommer. Na 7 weken ziekenhuis én 7 weken revalidatie kon ik weer beginnen, maar al gauw bleek dat ik het fysiek niet meer kon volhouden. Ik heb het nog 3 maanden volgehouden.”
Iets heel anders
Ondanks zijn blessure was Hans nog niet klaar met zijn carrière. “Ik werd afgekeurd voor fysiek werk, maar wat moest ik dan wel doen? Ik liep tegen een vacature aan bij de gemeente Súdwest-Fryslân: brugwachter. In de eerste instantie richtte ik mijn vizier op de brug bij Nijefurd. Dat werd hem uiteindelijk niet, maar een week later belden we alweer met elkaar: ik mocht starten op de Lemmerbrug in Sneek.”
Het lijkt op het eerste oog een wereld van verschil, de metaalsector en het brugwachterschap. Toch ligt het dichter bij elkaar dan je zou denken. Hans: “Ook als brugwachter is het zinvol om technische kennis te hebben. Je moet dat gevoel in de vingers hebben voor het bedienen van de brug, het goed gebruik maken van de monitoringcamera’s of handelen als er een storing is. Het probleem is dan sneller opgelost als je zelf al enigszins snapt wat het probleem is en dit snel en duidelijk naar de monteur kan communiceren.”
Daarnaast moet je goed kunnen anticiperen, geeft Hans aan. “Er komt een stuk organisatorisch vermogen bij kijken, waarbij je heel ver vooruit kijkt voor je die knop indrukt om de brug open te doen. Staat er in de app dat er een lijnbus aan komt? Hoor ik op mijn pieper dat er een ambulance onderweg is en de brug over moet? Stapelt het waterverkeer zich op? Het zijn allemaal factoren die ik moet meenemen in de afweging of ik de brug open zet, “ vertelt Hans.
Mensenwerk
Maar het brugwachterschap stopt niet bij techniek. Voor Hans speelt het contact met de maatschappij een grote rol in zijn werk. “Je bent het visitekaartje voor Sneek. Het is de plek waar toeristen binnen komen varen om de Waterpoort eens van dichtbij te kunnen bekijken. Mensen komen dan ook gauw eens even naar het brugwachtershuisje met vragen of opmerkingen. Je staat er veel mensen te woord.”
Over het algemeen zijn dat leuke contacten, al ziet Hans wel dat mensen wat sneller geïrriteerd raken. Hans: “Ik kan met één handeling veel mensen blij maken, en veel mensen niet. Soms komen ze dat ook wel melden in het brugwachtershuisje. Ik begrijp dat wel, wachten is nooit leuk. Ik hoop echter wel dat de bijbehorende communicatie wat minder heftig wordt. Ik probeer met mijn werk ook maar zoveel mogelijk mensen hun weg te kunnen laten vervolgen, terwijl de gevolgen voor de het verkeer op zowel weg of water zo klein mogelijk blijven.”
‘Tower’
Maar als Hans terugkijkt op zijn 24 jaar als brugwachter, blijven toch vooral de mooie momenten hangen. “Ik kan er wel een boek over schrijven,” vertelt Hans lachend. “Er kwam op een middag een dame aangefietst, duidelijk een slechte dag achter de rug. Ik had echter de knoppen om de slagbomen te laten dalen al ingedrukt. Ik kon zien dat ze begon te vloeken, dus ik dacht: dit kunnen we nog redden. Ik stopte de slagbomen en seinde haar dat ze er nog wel doorheen kon. Je zag de opluchting op haar gezicht, oprecht blij dat ze haar weg naar huis mocht vervolgen. Dat zijn de mooiere momenten.”
Dat is het hem ook voor Hans: de waardering die hij geregeld ontvangt voor zijn werk. Niet enkel van zijn werkgever, maar ook echt rechtstreeks vanuit de maatschappij. Hans: “Ik wil met mijn werk zorg dragen voor de bevolking, en ik vind het zo fijn om dan te horen dat men dit ook zo ziet. Dat ze dankbaar zijn voor wat ik doe. Dat ik hoor dat ze het contact prettig hebben gevonden en volgend vaarseizoen dan ook zeker weer terugkomen naar Sneek.”
Deze zomer staat Hans nog één seizoen in zijn brugwachtershuisje aan de Lemmerweg, met het prachtige uitzicht op de Waterpoort. Soms onder het genot van muzikale knallers zoals See You Tonight van Tower, waar Hans overigens zelf ook muzikaal actief in is geweest. Met de deur open natuurlijk, want als je dan toch moet wachten tot de brug weer dichtgaat, waarom dan niet onder het genot van swingend deuntje? Hans: “Zelf de slingers ophangen, ik krijg er de vrijheid voor in mijn werk. Mooi toch, als mensen hier vrolijk van worden? Meezingers zijn natuurlijk ook van harte welkom komend seizoen,” besluit Hans lachend.